We leven in onzekere en angstige tijden. De politiek zoekt onzeker naar effectieve antwoorden op radicalisering ver weg en dichtbij. En de samenleving is angstig over de gevolgen van radicalisering dichtbij en ver weg. Maar gelukkig biedt Martin Sommer, politiek commentator van de Volkskracht, uitkomst met een messcherpe analyse.
Hij betoogt in de Volkskrant dat “conservatieve moslims” ver weg en dichtbij ons haten om wat wij zijn. Omdat wij deel uitmaken van een liberale democratie. Terwijl zij, de “conservatieve moslims ver weg” maar ook “jongeren hier, zowel bekeerlingen als moslims van huis uit” hunkeren naar de “totalitaire verleiding.”
Het is volgens Sommer volkomen zinloos om ons te verdiepen in de oorzaken van radicalisering want een gesprek over “een nare jeugd” lost niets op. Al die mannen laten “hun baard staan vanwege de Islam en niet uit protest tegen werkloosheid of slechte voorzieningen”.
Het is volgens Sommer ook “een misvatting” te denken dat veel mensen “van Maghreb tot Maidan” behoefte hebben aan democratisering en een rechtstaat. Wel nee, na 11/9 weet Sommer wel beter: “Heel veel mensen staan allerminst te springen om een open samenleving.”
Het is volgens Sommer bovendien “neochristelijk” om te praten met gewelddadige groeperingen, zoals de Adviesraad Internationale Vraagstukken bepleit. Dat is immers gebaseerd op de malle gedachte dat er een verklaring moet zijn voor de motieven van “halsafsnijders en hun vrienden”.
Sommer – je bent niet zomaar politiek analist bij de Volkskrant – weet ook feilloos wat de mensen in Irak eigenlijk willen: “Vrijheid, maar vooral ook een sterke leider, zeg type Saddam Hussein”.
Ik vind deze ‘analyse’ getuigen van een naargeestig en kortzichtig pseudo-realisme. Maar dat is Sommer natuurlijk volkomen gegund. In zijn column fakkelt hij achtereenvolgens Femke Halsema, Dick Berlijn, Peter van Uhm en Joris Voorhoeve af en al die andere “zachtaardige” mensen die het kwaad willen begrijpen en het daarmee “al half goed praten.” Maar intussen blijft het onduidelijk welke oplossingsrichting Sommer eigenlijk voor ogen heeft.
Als ik het goed begrijp bepleit Sommer eigenlijk het volgende: Alle dictators in het zadel houden, want dat willen de mensen graag. Alle aanhangers van de naargeestige Islam met baarden moeten natuurlijk het land uit. Verder vooral geen oorzaken aanpakken maar symptomen bestrijden. En intussen volhouden dat je een liberale democraat bent.
O ja. Ik was nog vergeten te melden dat de column van Martin Sommer in de Volkskrant te vinden is onder de welluidende titel: Vrij zicht. Tja….
Dat Arabieren bij uitstek een sterke leider willen is een cliché en een miskenning van het leed dat Saddam Hussein heeft aangericht. Historisch gezien is de droom van een sterke leider vooral Europees. Iedereen wil een sterke leider als er niets anders voorhanden is, dat wilden veel Duitsers na de Weimar-republiek ook. Wat men eigenlijk wil, is rechtvaardig en verantwoordingsplichtig bestuur, in welke vorm dan ook. Dat weer Martin Sommer niet, want hij is geen Midden-Oosten deskundige, maar een meneer die wel eens iets leest en graag mee monkelt met de stoere neo-conservatieven die op dit moment de wind in de rug voelen.